توضیحات
#خاک_خصوصی
مجموعه شعر
#حسین_فرخی
«حسین فرخی» عنوان مجموعه‌اش را «خاک خصوصی» نامیده تا به نوعی عناصر این خاک زمینی بیش از هر گزینه‌ای ایفاگران نقش‌های جاری در شعرهایش باشند و بدون شک، اصلی‌ترین گزینه در این میان، «انسان» است ییوند انسانی در شعر حسین فرخی با عناصر جهان پیرامونی‌اش مهم‌ترین دست‌مایۀ او برای سرودن است. او انسان را در نخسین شعر این مجموعه با «منِ» فردی‌اش آغاز و این‌گونه معرفی‌اش می‌کند: « من قاعدۀ خودم را می‌نویسم / و انسان خودم را در این معرکه می‌گذارم / … اما این «من» فردی همچنان بر این منوال نمی‌ماند چرا که توسط شاعر به مفهوم انسانیت در هر جای این سرزمین تعمیم پیدا می‌کند. تقابل انسان با آنچه بر آمال و آرزوهایش آوار می‌شود رنجی را به میان سطرها می‌کشاند که رنج انسان امروزی است رنجی که شاعر نتوانسته است از کنار آن بی‌تفاوت بگذرد.
این آفتاب
در گلویت هر چه می‌کند، می‌پذیرم
زیباتر می‌شوی
از حق نمی‌گذرم
این چند قناری هم در صدایت جوانی می‌کنند
در شعر و مناسبات عاشقانه تکرار می‌کنم
در توپخانه بارها می‌پذیرم
زیباتر می‌شوی برای چالش عمومی
که زلزله و تکان دهنده است
و ابتلا و مکافات دارد
می‌چسبد آفتاب برای بی‌نیازی و ارادت
می‌چسبد قناری برای رستگاری و جسارت
راضی‌ام با گوشت و خونم در توپخانه…
#حسین_فرخی
نظرات
هنوز هیچ نقد و بررسی صورت نگفته است.