زندگی کوه بلندِن

«برآمده از زندگی»

به بهانه چاپ و انتشار مجموعه ترانه های ابراهیم شهدوستی (زندگی کوه بلندن) ✍🏼یداله شهرجو

ترانه و موسیقی در جنوب ایران را الزاماً باید از منظری دیگر دید؛

چه اینکه در مناطق جنوبی، ترانه و موسیقی مرزی فراتر از یک هنر صرف زیبایی‌آفرین را کنار می‌زند و جزئی از زندگی روزانه و

عادی مردم می‌شود؛

مردمی که ماهیگیری‌شان، جمع‌آوری محصول نخیلات، دورِ هم نشینی‌شان و … به شدت با موسیقی گره خورده است.

موسیقی و ترانه در هرمزگان، بخشی از موسیقی و ترانه در جنوب ایران است.

موسیقی و ترانه‌ای که ویژگی برجستۀ آن، مردمی بودن آن است.

«موسیقی مردمی گونه‌ای از موسیقی است که از متن و بطن یک جامعه، قبیله و قوم با خرده‌فرهنگی خاص می‌جوشد و در همان جا نیز ارائه می‌شود.

این موسیقی دارای ساختاری ابتدایی و بدوی است و ساختمان پیچیده‌ای ندارد.»

«ابراهیم شهدوستی» از ترانه‌سراهای پیش‌کسوت هرمزگانی است و مجموعۀ حاضر (زندگی کوه بلندن) بخشی از ترانه‌های اوست که به گواه

خودش، آن‌ها را در طول سال‌هایی که در این عرصه فعالیت داشته، سروده است.

ترانه‌های شهدوستی ویژگی‌های نسبتاً غالبی مانند ترانه‌های هم‌عصر خود و قبل از خود داشته‌اند.

شاید بتوان گفت مصداق این کلام دوست فقید و فرهیخته‌ام «حسام‌الدین نقوی» در مورد «نصرک» دیگر ترانه‌سرای هرمزگانی،

در مورد او نیز صدق می‌کند:

«از خلال موسیقی آوازی یا ترانه‌های این خنیاگر، به خوبی می‌توان به محیط فرهنگی، فقر، شیوه‌های زیستن، اخلاق

اجتماعی، اوضاع اقتصادی و وقایعی که بخشی از مردم جنوب ایران با آن مواجه بوده‌اند پی برد و جنبه‌های گوناگون آن را

بررسی کرد.»

نمونه شعر:

توی دستن فخیرم

زندگی کوه بلندن

هدفم نکته ی اوجن

راه فتح کله بندن

نه وا حسرت، نه وا بودن

نه وا نغمه ی سرودن

وا تلاش بی نهایت…

 

امیدوارم مجموعۀ حاضر بتواند فرصتی فراهم کند تا اصحاب ذوق و اندیشه بتوانند ترانه‌های بومی این ترانه‌سرای هرمزگانی را

به بوتۀ نقد و بررسی بکشانند و فرصت معرفی دقیق‌تر او و آثارش را از صافی ذهن و اندیشۀ پویای خود فراهم آورند.

چرا که «بومی سروده‌ها، سرچشمۀ بسیاری از تخیلات و افکار بشری و بیانگر تاریخ فرهنگ و اندیشه‌های زنده و گویای مردمی

است که احساسات خود را به صورت بدیهی و دست‌نخورده مطرح می‌کنند. این بخش از ادبیات چون ریشه در اعتقادات،

سنت‌ها، آداب و رسوم و اندیشه‌های اقوام گوناگون دارد، سبب ماندگاری زبان و فرهنگ ملت‌هاست.»