توضیحات
«معصومه کامکار» شاعر پرکاری در حوزه شعر امروز ایران است.
مجموعه شعر دویست و چهل و چهار صفحهای «روزهای تعطیل یک ابر»، هفتمین کتاب او طی سالهای اخیر است.
از منظر واکاوی برای یافتن علت پرکاری، وقتی آثار قبلی و مجموعهی تازهی این شاعر سیرجانی را مرور میکنیم با یکی از شاخصهای مهم یعنی مواجهه و بهرهگیری معصومه کامکار از فرم زبانی خاص خود روبهرو میشویم.
فرم زبانی درونی شده در شعرهای کامکار در عین سادگی، از منظر بهرهگیری از عناصر محتوایی، عمیق مینماید نمونه روشن برای این فرضیه، شعر ابتدای مجموعهی اخیر اوست، شعری که در نگاه نخست شروع سادهای دارد:
باید میرفتم / و به اندوه که خاطرههای زیادی / از خاک بر باد رفته دارد / میگفتم کدام خاک را ببوسم / … اما شاعر در ادامه با بهرهگیری از روایت اساطیری و استفاده از نمادها، آشکارا از سادهنویسی فاصله گرفته است و مخاطب جدی شعر امروز را برای درک و دریافت و همراهی با شعر به چالش کشیده است.
شاعر روزهای تعطیل یک ابر در طول این مجموعه تلاش دارد این نگاه و باور درونی شده را به غالب شعرهای این کتاب تعمیم دهد.
با اینکه «من» نهفته در ضمیر جاری شعرهای کامگار، زن امروز و مصائب خاص اوست اما تنوع موضوعی نیز از نگاه شاعر دور نمانده است.
نظرات
هنوز هیچ نقد و بررسی صورت نگفته است.