ادبیات هرمزگان در دورۀ معاصر، متأثر از جریان نوگرایی شکل گرفته در مرکز، روند نوگرایی‌اش را با حضور چهره‌های چهارگانه آغاز کرد.
پرداختن به شکل‌گیری این جریان ادبی در هرمزگان ما را با دو گروه متفاوت مواجه می‌کند که تفاوت آنها بیش از هر گزینه‌ای تقدم زمانی نسبت به یکدیگر است.
«ولی رضایی» یکی از چهره‌های جریان دوم نوگرایی در هرمزگان محسوب می‌شود.
فاصله سنی ده ساله با گروه نخست و پیوستن به جرگه ادبیات پس از گروه اول، باعث می‌شود او را در زمرۀ گروه دومِ جریان نوگرایی در ادبیات هرمزگان محسوب کنیم.
شعر ولی رضایی متأثر از شعر جریان دهه چهل ایران است یعنی شعری معنامحور و تعهدمدار، مرور تنها مجموعه چاپ شدۀ او در سال‌های اخیر و شعرهای مجموعه کاملاً آشکار می‌کند که او در شعرهایش به اصول و تئوری شاعرانه دهۀ چهل ایران پایبند بوده است.
تنها افسوس و دریغی که باقی‌مانده این است که نوع زیست و خصوصیات فردی او مانع آن شده که شعرهایش در همان دوره در قالب مجموعه‌ای چاپ و به رؤیت دیگران برسد، شعرهایی که قطعاً در همان دوره می‌توانست قدرت تأثیرگذاری بیشتری داشته باشد.
«تیغ در آینه» دومین مجموعه شعر ولی رضایی است که در کنار شعرهای این شاعر دیرآشنا یک گفتگوی بلند و تحلیلی بر شعرهایش را نیز شامل می‌شود، گفتگو و تحلیل شعرها به قلم «یداله شهرجو» صورت گرفته است.
Reviews
There are no reviews yet.