کمپانی جنازه‌سازی

توضیحات

در شعر «نازنین مظلومیان» شاعر دیار خواجه، «انسان»، محوری‌ترین گزینۀ معنی‌آفرین است.

شاعر در چشم‌انداز عنوانِ کتاب، با برگزیدن: «کمپانی جنازه سازی» این چراغ را برای مخاطب روشن می‌کند.

ترکیب «جنازه سازی» هرچند در نگاه نخست، سخت، دشوار و حتی تلخ می‌نماید اما بستری برای روایت انسان را در پیش می‌کشد.

روایتی که همچون عنوان این مجموعه با غافلگیری‌های مختلفی همراه است: مثل تو که تکان نمی‌خوری / مثل من خیره به روبرو / مثل تلفن که آن قدر زنگ خورد / که مرگ بلند شد قطعش کرد / مثل تو که بی‌خود و بی‌جهت مرده‌ای / مثل من که از جنازه‌ات نمی‌ترسم / مثل مرگ که قابله به زمین آوردش / و من گذاشتم از انگشتانم بالا رود / … (شعر ۳۲، ص ۳۶)
زبان در مجموعۀ کمپانی جنازه سازی، متناسب با روایت جسورانۀ معنی از زیر پوست شهر، دو وجه از خود را به نمایش می‌گذارد.

گاهی همسان معنا، آن گونه که شاعر به دل ماجرا می‌زند زبان نیز خارج از قراردادهای واسطه، عریان و بی‌واهمه می‌نماید: پیرمردان انگشت به دهان / با پوستی عاریه‌ای / روح‌ها را در کفن جاسازی می‌کنند / که به جهنم نمی‌رویم / وقتی سینماها به سردخانه‌های بهشت راه دارند / رستم‌ها و مایکل‌ها با پوزخندهایی پیچیده در دشنام / لیموها و نارنجک‌ها را با هم خورده‌اند/ … (شعر ۲، ص ۶).
وجه دیگری از زبان اما این گونه رها نیست.

معنای واسطه، حضوری برجسته دارد:
هفت هفت کرکس‌ها
مثل حرف‌هایم آسمان را سیاه کرده
خون را با خون می‌شود شست؟؟؟
کسانی دستان بریده‌شان را
زیر تخت جا گذاشته‌اند…( شعر ۴۶، ص ۵۰)

انتشارات سمت روشن کلمه

ما را در اینستاگرام دنبال کنید

توضیحات تکمیلی